(ប៉េកាំង)៖ អំពីការរក្សាក្តីសង្ឃឹម ឃ្លាខាងក្រោមនេះបានលើកទឹកចិត្តរយៈពេល ៩៥ ឆ្នាំហើយ៖ * វាជានាវាមួយគ្រឿង ក្នុងសមុទ្រដែលឈរនៅច្រាំងឆ្នេរចោលភ្នែកទៅឃើញក្ដោង* វាជាថ្ងៃរះដែលឈរនៅលើកំពូលភ្នំខ្ពស់ ក៏សម្លឹងមើលឃើញ ពន្លឺរស្មីដ៏ចាំងជះចេញមកពីទិសខាងកើត * កម្ទេចផ្កាភ្លើងអាចដុតឆេះវាលស្មៅ។

កាលពីឆ្នាំ ១៩៣០ អត្ថបទវិភាគដ៏ល្បីល្បាញក្រោមចំណង «កម្ទេចផ្កាភ្លើង អាចដុតឆេះវាលស្មៅ» បានចេញផ្សាយ លោក ម៉ៅ សេទុង បាននិពន្ធដើម្បីពន្យល់ថា ទោះបីជាអ្វីៗ ដែលទើបចាប់ផ្តើមវាមានកម្លាំងទន់ខ្សោយក្តី ប៉ុន្តែ នឹងរីកចម្រើនដល់ កម្រិតខ្លាំងក្លានៅពេលអនាគត។

កាលនោះ មូលដ្ឋានបដិវត្តន៍ជនបទទីមួយរបស់ចិន ទើបត្រូវបង្កើតឡើងក្នុងតំបន់ភ្នំ ជីងកាងសាន ។ ប្រឈមមុខនឹងការព្រួយបារម្ភ បណ្តាលមកពីបញ្ហាលំបាក នៃវិបត្តិយោធានិងសេដ្ឋកិច្ច ដែលមកពីការហ៊ុំព័ទ្ធពីសត្រូវ អត្ថបទបានវិភាគយ៉ាងស៊ីជម្រៅអំពី សភាពការណ៍ដំណាក់កាលវែងឆ្ងាយ បានជួយពង្រឹងកម្ទេចផ្កាភ្លើងនៃក្តីសង្ឃឹម នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកទាំងឡាយ។

កាលនោះ ក្នុងប្រទេសចិនមានកសិករក្រីក្រច្រើន បានត្រឹមតែជួលដីពីម្ចាស់ដី ត្រូវទទួលរងការកេងប្រវ័ញ្ចយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ប្រឈមនឹងការគំរាមកំហែងនៃការស្លាប់ដោយសារអត់ឃ្លាន។ បក្សកុម្មុយនីស្តចិនបានចាប់ផ្តើមធ្វើបដិវត្តដីធ្លី ដែលមិនធ្លាប់មាន ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ដើម្បីធានាសិទ្ធិរស់រានមានជីវិតរបស់កសិករ បន្ទាប់មក ខំតស៊ូដើម្បីស្វែងរកនូវសេចក្ដីសុខសុភមង្គល ជូនដល់ប្រជាជន ការគាំទ្រពីសាធារណជនកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ដែលនៅទីចុងបញ្ចប់បានជំរុញឱ្យកម្ទេចផ្កាភ្លើងនេះ អាចគ្រប់ដណ្តប់ទូទាំងប្រទេសចិន និងកកើតក្លាយជាមាគ៌ាថ្មីនៃការអភិវឌ្ឍ។

តាំងពីចូលក្នុងយុគសម័យថ្មី ឯកសារការងារដំបូងដែលប្រកាសដោយមជ្ឈិមចិនជារៀងរាល់ឆ្នាំ ផ្តោតលើប្រធានបទស្នូលតែមួយ ៖ ជំរុញឱ្យជីវភាពរស់នៅរបស់កសិករកាន់តែល្អបវរ បន្តជំរុញការធ្វើទំនើបកម្មនៃកសិកម្មនិងជនបទ។ ប្រទេសចិនខិតខំពេញទំហឹង ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាក្រីក្រក្នុងជនបទ សម្រេចបាននូវការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រដែលមានចំនួនប្រជាជន ៨០០ លាននាក់។

លោក Xi Jinping មេដឹកនាំកំពូលប្រទេសចិនជាប្រមុខរដ្ឋពីទីជនបទ។ លោកបានបូកសរុបបទពិសោធន៍ជំនាន់មុនៗ លើកឡើងនូវគំនិតធ្វើអភិបាលកិច្ចដែល “មិនធ្វើឱ្យប្រជាជនខកបំណង” ហើយផ្តួចផ្តើមឱ្យបណ្តាប្រទេសសកលខាងត្បូង រួមគ្នាឆ្ពោះទៅកាន់ទំនើបកម្ម អំពាវនាវឱ្យពិភពលោកអភិវឌ្ឍរួមគ្នា ដែលនេះជាការជួយពង្រឹងទំនុកចិត្ត។

ពិតមែនក្តីសុបិននៅឆ្ងាយក្តី តែបើខិតខំស្វែងរកនឹងអាចសម្រេចបាន ពិតមែនបំណងប្រាថ្នាពិបាកបំពេញបានក្តី តែបើប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងអាចសម្រេចបាន។ យើងស្ថិតក្នុងសម័យមួយ ដែលពោរពេញ ទៅដោយបញ្ហាប្រឈម ក៏ពោរពេញទៅដោយក្តីសង្ឃឹម។ ក្តីសង្ឃឹម គឺជារបស់ដ៏មានតម្លៃបំផុតក្នុងយុគសម័យនេះ៕

វិទ្យុមិត្តភាពកម្ពុជាចិន